Το πείραμα της μιας εβδομάδας...

Ας επιχειρήσουμε ένα πείραμα για μια εβδομάδα! Πριν δούμε τι πρέπει να κάνουμε ας θέσουμε κάποιους όρους στο «παιχνίδι» μας.Αυτή την εβδομάδα δε θα επηρεάσουμε καθόλου το προγραμμά μας! Θα κάνουμε κανονικά όσα έχουμε να κάνουμε αλλά κάτω από τις συνθήκες που περιλλαμβάνει το «παιχνίδι». Ό,τι και να πρέπει να κάνουμε θα το κάνουμε χωρίς τη βοήθεια τρίτων και απαραίτητη πρέπει να θεωρείται η προϋπόθεση πως για τις μετακινήσεις μας θα χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ειδικός όρος για τους καπνίζοντες: Δε θα έχουμε πάνω μας τσιγάρα ή καπνό. Αν ζητήσουμε και κάποιος μας δώσει μπορούμε να καπνίσουμε.Γιατί; Θα δείτε... Πάμε να δούμε τι ξεχωριστό θα κάνουμε κάθε μέρα! Η πρώτη μέρα είναι η Δευτέρα. θα δέσουμε ένα μαντήλι στα μάτια μας και όλη την ημέρα θα κάνουμε τα πάντα με αυτό. Όταν έρθει η Τρίτη θα κάτσουμε σε ένα αναπηρικό καροτσάκι και δε θα επιτραπεί να σηκωθούμε για κανέναν λόγο από αυτό. Φτάνει η Τετάρτη και αυτή είναι η μέρα που δεν έχουμε ούτε ευρώ επάνω μας, ενώ για αυτούς που θα είναι σπίτι και δε θα χρειαστεί να ξοδεψουν λεφτά θα ισχύει το ίδιο αφού δε θα μπορούν να καταναλώσουν κανένα αγαθό φαγώσιμο ή μη και το μόνο που θα καταναλώσουμε όλη μέρα είναι ένα μπουκαλάκι νερό. Ήρθε και η Πέμπτη. Κατά τη διάρκεια αυτής της μέρας το γεύμα μας περιλαμβάνει λόγω της χθεσινής «αποχής» από το φαγητό μια ευχάριστη έκπληξη. Διαλέγουμε το αγαπημένο μας στέκι όπου συνηθίζουμε να τρώμε εκτός σπιτιού και πάμε για φαγητό. Μοναδική εξαίρεση; Την ποικιλία μας θα την επιλέξουμε από τον κάδο που ρίχνουν τα χρησιμοποιημένα πιάτα. Αν δεν τον έχουμε προσέξει τόσο καιρό ψάχνουμε να τον βρούμε πρατηρώντας που πάει ο υπάλληλος όσα περισσεύουν. Ξημέρωσε και η Παρασκευή. Λόγω των δύο προηγούμενων σκληρών ημερών το πρόγραμμα χαλαρώνει. Σήμερα έχουμε μόνο μια υποχρέωση κι αυτή είναι μια βόλτα. Ο τόπος; Το πλησιέστερο ίδρυμα για οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας. Δεν έχουμε; Αποκλείεται... Μάλλον δεν το γνωρίζουμε για αυτό ας ψάξουμε καλύτερα... Εκεί δε χρειάζεται κάτι, μια απλή κουβέντα με τους υπαλλήλους και τους οικόσιτους. Σάββατο και για πρώτη φορά στη ζωή μας το πρόγραμμα δε θα περιλαμβάνει κάποια έξοδο για βόλτα. Το βράδυ θα το περάσουμε εκτός σπιτιού. Το αν θα κοιμηθούμε ή όχι είναι δική μας επιλογή. Όπως και να έχει για ένα βράδυ ξεχνάμε ότι έχουμε σπίτι. Προτεινόμενα μέρη; Κάποια πλατεία ή όπου αισθανόμαστε ότι μπορεί να περάσει πιο ευχάριστα το βραδύ πάντα με την προϋπόθεση πως σήμερα είμαστε χωρίς σπίτι. Ήρθε και η Κυριακή! Τελευταία μέρα του «παιχνιδιού». Αυτή την περνάμε με την οικογένεια μας όπως εμείς θέλουμε αλλά θα είναι και η πρώτη και η τελευταία φορά που τους ζητάμε να συμβάλλουν στο «παιχνίδι». Το μεσημεριανό φαγητό, δηλαδή το κλασσικό κυριακάτικο γεύμα θα περιλαμβάνει μόνο ένα κιλό ρύζι νερόβραστο και νερό για να μοιραστούμε όσα άτομα κι αν είμαστε. Εκτός από τα πιάτα και τα ποτήρια τίποτε άλλο δε θα υπάρχει στο τραπέζι μας.  Και το τίποτε άλλο περιλαμβάνει και τα μαχαίρια τα πιρούνια και τα κουτάλια. Φυσικά ούτε ψωμί αλλά ούτε και κάποιο γλυκό μετά. Αυτό ήταν! Η εβδομάδα μας πέρασε! Τι άλλαξε; Την άλλη μέρα το πρωί βγαίνουμε από το σπίτι μας χωρίς κανέναν από τους περιορισμούς της προηγούμενης εβδομάδας. Κοιτάζουμε γύρω μας. Σίγουρα είναι όλα όπως τα είχαμε αφήσει μια εβδομάδα πριν;

Υ.Γ. 

Το πείραμα αυτό μου ήρθε σαν ίδεα μια μέρα που περπατούσα στο κέντρο της Αθήνας. Έτυχε πραγματικά μέσα σε μια ώρα να πέσω πάνω σε έναν τυφλό, έναν ανάπηρο, έναν ζητιάνο που έψαχνε στα σκουπίδια εστιατορίου, έναν άστεγο πιο πέρα που μόλις είχε ξυπνήσει από ένα παγκάκι και μου ζήτησε τσιγάρο και πέρασε μπροστά μου ένα πούλμαν που έγραφε ότι είναι από κάποιο ορφανοτοφείο. Φαίνεται απίστευτο αλλά πιστεύω πως όλοι μας τους έχουμε συναντήσει μπροστά μας μεμονωμένα στο κέντρο της πόλης, αλλά εκείνη την ημέρα ήταν τέτοια η συγκυρία που τα «είδα όλα» σε μια ώρα. Αυτό με προβλημάτισε με πολλά «αν» και με το μυαλό προσπαθούσα να έρθω στη θέση τους. Δύσκολο ακόμα και με το μυαλό....

Σταύρος Θάνος