Προσωπικό μήνυμα του διαχειριστή

Το ΣΤΑΥΡΟ-ΛΕΞΟ είναι προσωπική δουλειά ετών ολόκληρων (ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο του 2010!) και σαν παιδί μου θα συνεχίσει να υπάρχει και να προσφέρει γνώσεις, παιδεία και απόψεις για όλα τα θέματα που ενδιαφέρουν πρωτίστως εμένα τον ίδιο. Ο τίτλος άλλωστε μιλάει για Σταύρου Λέξις, επομένως η υπογραφή μου βρίσκεται παντού σε αυτό το blog.
Μέσα στα χρόνια που πέρασαν ο χρόνος μειώθηκε και τα ενδιαφέροντά μου αυξήθηκαν. Απέκτησα μια υπέροχη οικογένεια και η συγγραφή μπήκε στη ζωή μου. Τα πρώτα μου έργα είναι ήδη εκεί έξω. Εδώ θα βρείτε και τη σελίδα των εκδόσεών μας, καθώς και την προσωπική μου σελίδα ως συγγραφέας. Σας περιμένω να συναντήθουμε σε όποιο από τα ταξίδια αυτά προτιμάτε.
Με παρηγορεί πως η επιλογή μου για διαχρονικά άρθρα από το διαδίκτυο ήταν σωστή, καθώς τόσα χρόνια μετά το ενδιαφέρον μένει αμείωτο από εσάς για τα θέματα που έχουν αναρτηθεί.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, ενισχύει το ενδιαφέρον μου για να συνεχίσω να κάνω όλα όσα αγαπάω.

Σταύρος

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Πρώτη μέρα στο σχολείο...

Όσο κι αν γκρινιάξουμε, όσο κι αν δε θέλουμε, όλοι μας θα θέλαμε να επιστρέψουμε στο σχολείο... Είναι τα χρόνια που μας καθορίζουν, τα χρόνια που μας γεμίζουν αναμνήσεις, μας εφοδιάζουν με γνώσεις και μας βάζουν σε έναν κόσμο που δεν ξέραμε ότι υπάρχει. Ποιος δε θυμάται την πρώτη μέρα στο σχολείο, ή τόσες αναμνήσεις από τους συμμαθητές και τους δασκάλους; Τα γνωστά πειράγματα προς συμμαθητές και δασκάλους και όλα τα καλά και τα κακά του σχολείου : εκδρομές, αποχές, καταλήψεις, οι πρώτοι έρωτες, οι κολλητοί, βαθμοί, εξετάσεις, πανελλήνιες, γυμναστική, αγώνες (άντε και το πρώτο τσιγάρο εσχάτως!) κ.α. 
Για τους μαθητές του δημοτικού σήμερα είναι η ευκαιρία να δουν τους συμμαθητές τους μετά από το καλοκαίρι και να γνωρίσουν την καινούρια δασκάλα.. Για του γυμνασίου ευκαιρία για πλάκα και βολτίτσα. Για του Λυκείου ο πρώτος καφές μετά από τον αγιασμό! Όσο κι αν θέλει το υπουργείο ή οποιοσδήποτε άλλος να σας το χαλάσει, το σχολείο είναι η πιο όμορφη περίοδος της ζωής μας...
Τώρα για να μην ξεχάσουμε και τους δασκάλους! Υπομονή, υπομονή και υπομονή!!!
Κλείνουμε με ένα όμορφο απόσπασμα : 
«Η προσευχή του δασκάλου.
Κύριε,
Δώσε μου απλότητα και βάθος. Κάμε να μην είμαι περίπλοκος ούτε κοινότοπος στο καθημερινό μου μάθημα. Κάμε να υψώσω τα μάτια μου από το πληγωμένο μου στήθος, μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου. Ας μη φέρω μαζί μου στην έδρα μου τις μικρές μου υλικές μέριμνες και τις δικές μου λύπες. Κάμε το χέρι μου ελαφρότερο στην τιμωρία και απαλότερο στο χάδι. Ας επιπλήττω απρόθυμα, για να είμαι βέβαιος ότι τιμωρώ από αγάπη. Το πλινθόκτιστο σχολείο μου ας είναι καμωμένο από πνεύμα. Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας καλύπτουν την φτωχή του είσοδο και την γυμνή αίθουσά του. Η καρδιά μου ας είναι για το σχολείο μου μια πιο ισχυρή στέγη και η καλή θέλησή μου ένας χρυσός καθαρότερος από τον χρυσό των πλουσίων σχολείων».
(Γαβριέλα Μιστράλ. Χιλιανή ποιήτρια και δασκάλα. Βραβείο Νόμπελ 1946).

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...