Σχετικά με τα καινούρια βιβλία θρησκευτικών

Τις προάλλες είχα εκφράσει την άποψη μου στο facebook όπως φαίνεται και εδώ:

Από τότε ήθελα να εμβαθύνω και άλλο πάνω στο θέμα και με αφορμή το πιο συχνό επιχείρημα των ανθρώπων που είναι υπέρ των νέων βιβλίων (προάγουν τη δημοκρατία και τον σεβασμό μέσα από τη γνώση και την κατανόηση των άλλων θρησκειών). Έτσι, αναρωτήθηκα αν το μάθημα των θρησκευτικών γίνεται έτσι και στις άλλες χώρες. 

Βρήκα λοιπόν από το Ινστιτούτο Συντηρητικής Πολιτικής (ΙΝΣΠΟΛ) τη μελέτη του δρ Σωτήρη Μητραλέξη με θέμα «Το μάθημα των θρησκευτικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση». 

Η μελέτη αυτή, που είναι διαθέσιμη και σε pdf, μελετάει το πως γίνεται το μάθημα σε επτά χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν θα σας κουράσω με την έρευνα (η οποία έχει μεγάλο ενδιαφέρον και αξίζει να την διαβάσετε), θα σας πάω σε κάποια βασικά στοιχεία. 

Χαρακτήρας του θρησκευτικού μαθήματος

Αντιγράφω από το κείμενο:

«Στις επτά χώρες που μελετούμε εκτενώς σε αυτήν εδώ την αναφορά, τέσσερις διαφορετικοί τύποι θρησκευτικού μαθήματος στο σχολείο έχουν ταυτοποιηθεί:

--Μη ομολογιακή θρησκευτική εκπαίδευση (π.χ. Αγγλία, Σουηδία)

--Ομολογιακή θρησκευτική εκπαίδευση κατ' επιλογήν (π.χ. Ισπανία, Τσεχία, Ολλανδία)

--Ομολογιακή θρησκευτική εκπαίδευση, υποχρεωτική, με δυνατότητες εξαίρεσης (π.χ. Ρουμανία)

--Διδασκαλία πληροφοριών περί θρησκείας (fait religieux) ενσωματωμένη μέσα σε άλλα μαθήματα (Γαλλία)

Αν εξετάσουμε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, η παραπάνω τυπολογία μένει ως έχει, όπως θα δούμε παρακάτω.»

Να τονίσουμε για την τελευταία περίπτωση, αυτής της Γαλλίας, πως τα θρησκευτικά είχαν απαγορευτεί από το κράτος λόγω των ιδεών που εκφράζει το κοσμικό γαλλικό κράτος. Όμως η παντελής έλλειψη θρησκευτικών γνώσεων των μαθητών οδήγησε σε προβλήματα, καθώς αδυνατούσαν να κατανοήσουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο συνέβησαν κάποια ιστορικά γεγονότα. Πάνω σε αυτό μπήκαν και πληροφορίες περί θρησκείας. Αυτό για όσους υποστηρίζουν την κατάργηση των θρησκευτικών ως μάθημα, ειδικά σε μια χώρα τόσο στενά συνδεδεμένη με την θρησκεία, όπως η Ελλάδα.

Επίσης το παρακάτω γράφημα είναι κατατοπιστικό:

Πάμε παρακάτω.

Σε καμία χώρα το μάθημα δεν είναι θρησκειολογικό, με τη μορφή που θέλουν να το κάνουν στην Ελλάδα. Αν διαβάσετε στην έρευνα, σε χώρες που πχ η πλειοψηφία είναι καθολικοί ή προτεστάντες, στα σχολεία διδάσκονται την βασική θρησκεία τους και μαθαίνουν και κάποιες πληροφορίες για τις υπόλοιπες (όπως συνέβαινε και εδώ). 

Σε χώρες που η αθεΐα είναι σε μεγάλα ποσοστά δίνεται η δυνατότητα εφόσον το ζητήσουν οι γονείς να γίνεται μάθημα σχετικό με μια ομολογία, ενώ σε πολλές χώρες δίνεται η δυνατότητα επιλογής προσανατολισμού, με το μάθημα να διδάσκεται από θεολόγο του αντίστοιχου δόγματος. 

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω θέλησα να μάθω τι γίνεται και στα δικά μας λημέρια, όπου πχ στη Θράκη η πλειοψηφία των μαθητών είναι μουσουλμάνοι και όχι και χριστιανοί. Τι θρησκευτικά διδάσκονταν τόσα χρόνια; Διαβάζουμε (πηγή εδώ), πως στη Θράκη διδασκόταν βιβλίο θρησκευτικών που ερχόταν από το τούρκικο υπουργείο παιδείας, προφανώς κάπως τροποποιημένο και με λιγότερο εθνικιστικές απόψεις ή σύμβολα εθνικιστικά. 

Επομένως όλοι έχουν βολευτεί. Όποιος θέλει να μάθει για την θρησκεία του μπορεί. Σε όποια χώρα δεν διδάσκεται η θρησκεία κάποιου μαθητή αυτός μπορεί να πάρει απαλλαγή κι εμείς εδώ χτυπιόμαστε πως τα βιβλία μας είχαν πολλή ορθοδοξία (που δεν είχαν, αλλά σε σχέση με τώρα παραπάνω σίγουρα) και ήθελαν διόρθωμα....

Έτσι λοιπόν έχουμε «ορθόδοξους» Έλληνες που θεωρούν μεσαίωνα αυτό που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο συμβαίνει σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Έχουμε και μια μερίδα «μορφωμένων» που θεωρούν χριστιανοταλιμπαν τους γονείς που υπογράφουν υπεύθυνες δηλώσεις με τις οποίες δεν επιθυμούν τα παιδιά τους να διδαχθούν το νέο μάθημα θρησκευτικών (για αυτό ανατρέξτε στην άποψή μου στην ανάρτησή μου στο facebook) και το πρόβλημα για ακόμα μια φορά είναι η Ορθοδοξία... Επιμένω πως όποιες κι αν είναι οι απόψεις ενός υγιούς σκεπτόμενου ανθρώπου, ενός μορφωμένου, ενός πολιτισμένου, ενός ένθεου ή άθεου, καταλαβαίνει πως σε αυτή την περίπτωση υπάρχει θρησκευτικός ρατσισμός απέναντι στο επίσημο δόγμα του ελληνικού κράτους.... 

Δεν θα σταματήσω να επισημαίνω την επικινδυνότητα αυτού του είδους ρατσισμού που έρχεται με την πρόφαση της...καταπολέμησης του ρατσισμού(!), στερώντας αυτονόητα πράγματα από έναν κυρίαρχο στον τόπο του λαό. Σήμερα είναι η Ορθοδοξία, αύριο θα είναι τα ελληνικά; Θα είναι ο σταυρός στη σημαία; Θα είναι κάτι από αυτά που συμβολίζουν την ιστορία μας; Θα δείξει... 

Υ.Γ. πάντα υπενθυμίζω στους απανταχού εξυπνικιστές πως μια άποψη υπέρ της Ορθοδοξίας, ΔΕΝ φανερώνει καμία διάθεση εθνικισμού (το αντίθετο μάλιστα) και όποιος καταφέρνει να μπλέκει τον φασισμό με την πίστη (και όχι τον τυφλό φανατισμό ή τους γραφικούς χριστιανούς) είναι πολύ μακριά από αυτό που πρεσβεύω...
Και μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής, όπως σωστά μου επισήμανε ο φίλος μου Δημήτρης, η Ιερά Σύνοδος έχει καταδικάσει τον φασισμό (βλέπε εδώ)!

Σταύρος Θάνος